فروش به فروشنده چیست؟
فروش به فروشنده “روند استفاده از اختیار خرید را توصیف می کند. طرف قرارداد مسئولیت دریافت دارایی پایه از خریدار قرارداد را به قیمت اعتصاب بر عهده می گیرد ، زیرا طولانی بودن قرارداد به دارنده حق فروش دارایی اساسی را می دهد.
فروش به فروشنده معمولاً زمانی اتفاق می افتد که قیمت اعتصاب قیمت پایین تر از ارزش بازار دارایی اساسی باشد. در این مرحله ،خریدار قرارداد حق دارد ، اما نه تعهد ، دارایی اساسی را به طرف گزینه با قیمت اعتصاب بفروشد.
نکات کلیدی
- قرارداد فروش به فرآیند استفاده از اختیار خرید گفته می شود.
- هنگامی که یک اختیار خرید وجود دارد ، طرف قرارداد ، دارایی اصلی را از دارنده دارایی بلند مدت به قیمت اعتصاب دریافت می کند.
- یک گزینه خرید به دارنده حق می دهد ، اما نه تعهد ، قبل از انقضا گزینه ، دارایی را با قیمت از پیش تعیین شده – قیمت اعتصاب – بفروشد.
درک فروشنده
قرار دادن به فروشنده زمانی اتفاق می افتد که خریدار قرارداد را منقضی کند یا تصمیم به استفاده از اختیار خرید دارد. در هر دو مورد، طرف قرارداد موظف به دریافت وثیقه اساسی است که خریدار فروش به طور موثر با قیمت اعتصاب فروخته است.
سود یک موقعیت کوتاه مدت به حق بیمه دریافتی محدود می شود ، اما خطر می تواند قابل توجه باشد.
اگر این گزینه اعمال شود و تریدر نیاز به خرید دارایی دارد ، این به هزینه اضافی نقدی نیاز دارد. در این حالت ، برای هر قرارداد کوتاه مدت ، معامله گر نیاز به خرید 2500 دلار دارایی (25 دلار در 100 دارایی) دارد.
گزینه Put چگونه کار می کند؟
یک گزینه خرید به دارنده حق می دهد ، اما نه تعهدی ، قبل از انقضا گزینه ، دارایی را به قیمت اعتصاب بفروشد. به عنوان مثال XYZ با 26 دلار معامله می شود. یک معامله گر یک گزینه خرید را با قیمت 25 دلار با حق بیمه – یا قیمت – 1.50 دلار خریداری می کند. سه ماه دیگر گزینه منقضی می شود. اگر قیمت XYZ به زیر 25 دلار برسد ، این گزینه در پول است و دارنده گزینه می تواند گزینه خرید را که خریداری کرده استفاده کند. گزینه put این حق را به سرمایه گذار می دهد که دارایی خود را با قیمت 25 دلار بفروشد ، حتی اگر دارایی در حال حاضر با 24 دلار ، 20 دلار یا حتی 1 دلار معامله شود.
هزینه گزینه 1.50 دلار است. حق بیمه 1.50 دلار بود. بنابراین ، قیمت ناگهانی دارنده آن 23.50 دلار است. اگر قیمت دارایی بالای 25 دلار باقی بماند – و سه ماه سپری شود – این گزینه بی ارزش است و دارنده هر دارایی 1.50 دلار ضرر می کند. یک قرارداد تک گزینه نمایانگر 100 دارایی است ، بنابراین اگر معامله گر سه گزینه خریداری کند ، آنها 450 دلار یا 3 100 100 1. 1.50 دلار = 450 دلار ضرر می کنند.
در طرف مقابل ، شخصی طرف گزینه ، تعهد دارد دارایی را با 25 دلار بفروشد. اگر قیمت زیربنایی به 10 دلار کاهش یابد ، آنها همچنان نیاز به فروش دارایی دارنده اختیار با 25 دلار دارند. در ازای ریسکی که طرف گزینه می پذیرند ، حق بیمه خریدار را دریافت می کنند. حق بیمه حداکثر گزینه ای است که طرف می تواند ایجاد کند.
نمونه ای از قرار دادن به فروشنده
شرایطی را در نظر بگیرید که یک سرمایه گذار خرید گزینه های خرید برای جلوگیری از خطر نزولی در موقعیت خود در دارایی A ، که در حال حاضر نزدیک به 36 دلار معامله می شود. سرمایه گذار سه ماهه دارایی A را با قیمت اعتصاب 35 دلار خریداری می کند و حق بیمه 2 دلار می پردازد. وی که حق بیمه 2 دلار بدست می آورد ، در صورت سقوط زیر 35 دلار ، خطر خرید دارایی A را از سرمایه گذار پذیرفته است.
در اواخر دوره سه ماهه ، اگر دارایی A با 22 دلار معامله شود ، مدت زمان طولانی خرید دارایی A را به طرف فروش می فروشد و برای هر دارایی 35 دلار دریافت می کند. در این حالت ، گزینه put اعمال می شود. به عبارت دیگر ، آن را به فروشنده قرار داده است.
برای تدوین استراتژی مالی خود ، یافتن یک مشاور مالی می تواند چالش برانگیز باشد ، اما متخصص مناسب می تواند به شما کمک کند تا یک استراتژی مالی متناسب با اهداف بازنشستگی خود ایجاد کنید.
دیدگاهتان را بنویسید