اصطلاح پل های میان زنجیره ایNFTبه چه معناست؟

تبادل بین بلاک چین‌های مختلف برای ارزهای دیجیتال بدون پل زنجیره‌ای امکان‌پذیر است اما گران‌تر و زمان‌برتر است. بدون استفاده از پل زنجیره ای، کاربران باید ابتدا یک توکن ارز دیجیتال را به یک ارز فیات تبدیل کنند که اغلب مستلزم کارمزد است. آنها سپس از ارز برای دریافت نوع دیگری از ارز دیجیتال مورد نظر استفاده می کنند و کارمزد بیشتری را متحمل می شوند و زمان بیشتری را صرف می کنند.

پل های میان زنجیره ای NFT تبادل اطلاعات ارزهای دیجیتال یا NFTها را از یک شبکه بلاک چین به شبکه دیگر و جریان داده‌ها و توکن ها را، امکان‌پذیر می‌کنند. با ارز فیات راه‌های بسیاری برای افراد و کسب‌وکارها برای مبادله پول وجود دارد که یک سیستم پرداخت‌های مالی در سطح جهانی در دسترس و قابل تعامل ایجاد می‌کند. این سیستم‌ها شامل مؤسسات مالی، بانک‌ها و کارت‌های اعتباری هستند که ارزهای خارجی را مدیریت می‌کنند. در دنیای بلاک چین، پل میان زنجیره‌ای هدفی مشابه دارد.

در فوریه 2022 (اسفند 1400)، یک پروژه توکن غیرقابل تعویض (NFT) به نام Satoshibles راه اندازی شد. این پروژه از خالق مستعار بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو الهام گرفته شده است. در این مرحله، رایج است که اکثر NFTها در بلاک چین اتریوم باشند اما، توسعه‌دهندگان این پروژه می‌خواستند ساتوشیبل‌ها را روی بلاک چین بیت‌کوین بسازند تا میراث ناکاموتو را گرامی بدارند.

توسعه دهندگان برای استفاده حداکثری از جامعه NFT در اتریوم و همچنین اجازه تراکنش در بیت کوین، StacksBridge را ایجاد کردند. این پل به خریداران این امکان را می دهد که بین نگه داشتن NFT خود در اتریوم و پلتفرم بلاک چین مبتنی بر بیت کوین سوئیچ کنند. با این کار، ساتوشیبلز به اولین پروژه NFT جهان تبدیل شد که بین اتریوم و بیت کوین پل ارتباطی برقرار می کند. اما «پل زدن» چیست و چگونه NFT ها می توانند بین بلاک چین جابجا شوند؟

پل های میان زنجیره ای NFT

مثال ساتوشیبلز به ما یک درک اساسی از کاری که پل های میان زنجیره ای NFT یا NFT bridges انجام می دهند، می دهد: آنها دو شبکه کریپتو متفاوت را به هم متصل می کنند و اجازه می دهند NFTها بین آنها منتقل شوند. حتی اگر شبکه‌های رمزنگاری مختلف پروتکل مخصوص به خود را دارند، این پل‌ها، تراکنش‌ های امن بین بلاک چین‌های متصل را تسهیل می‌کنند.

اساساً، هنگام استفاده از پل های میان زنجیره ای NFT، کاربر NFT خود را به یک قرارداد هوشمند در شبکه X واریز می‌کند و با امضای اوراکل‌ها (فیدهای داده‌ای که بلاک چین اتریوم را به اطلاعات دنیای واقعی متصل می‌کند) ودیعه را تأیید می‌کند. این امضاها به دارنده NFT اجازه می دهد تا از همان قرارداد هوشمند برای ایجاد یک نسخه تکراری از NFT خود در شبکه Y استفاده کند. اگر کاربر بخواهد NFT اصلی را برگرداند، باید NFT تکراری خود را در شبکه Y به پلی که در آن قرار دارد ارسال کند. سپس آنها باید از اوراکل ها امضا بخواهند تا احراز هویت را تایید کنند، پس از آن NFT در شبکه X منتشر می شود.

انواع پل های NFT

پل های میان زنجیره ای NFT را می توان به دو دسته کلی پل های قابل اعتماد و پل های بدون اعتماد تقسیم کرد. پل های مورد اعتماد پل هایی هستند که توسط مقامات مرکزی برای عملکردشان نظارت می شوند. کاربران بر اساس شهرت مقامی که آنها را کنترل می کند، به این پل ها اعتماد می کنند. پل‌های فاقد ‌اعتماد برخلاف مقامات متمرکز، مبتنی بر قراردادها و الگوریتم‌های هوشمند هستند. در یک پل بدون اعتماد، سطح امنیت همانند شبکه زیربنایی است.

ساده ترین راه برای درک تفاوت بین این دو این است که خود را در یک فروشگاه مواد غذایی تصور کنید. وقتی خریدتان تمام شد، دو گزینه دارید، می‌توانید از صندوقدار بخواهید که خواربارتان را بررسی کند یا اینکه خودتان تسویه حساب کنید. مسیر صندوقدار (که مستلزم مشارکت شخص ثالث است) سیستم مورد اعتماد است و خود تسویه حساب سیستم بدون اعتماد است.

چگونه می توان از این پل ها استفاده کرد؟

هدف اصلی دنیای کریپتو، تمرکز زدایی است. با این حال، از آنجایی که این شبکه‌های بلاک چین غیرمتمرکز به بزرگ‌تر شدن ادامه می‌دهند، از یکدیگر جدا شده‌اند. پل‌ های میان زنجیره ای NFT می‌توانند شبکه‌های مختلف را به هم متصل کرده و پیشرفت فناوری بلاک چین را امکان‌پذیر کنند و به شبکه‌های رمزنگاری مختلف اجازه می‌دهند تا بر روی نقاط قوت یکدیگر تمرکز کنند.

این موضوع همچنین می تواند گامی عالی در پیشبرد امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) با تسهیل نقدینگی بیشتر و افزایش پایگاه کاربر از طریق قابلیت همکاری بین پلتفرمی باشد. پل های میان زنجیره ای NFT این امکان را برای کاربران و سازندگان به طور یکسان فراهم می کند تا NFTهای خود را در چندین بازار، صرف نظر از شبکه بلاک چینی که به آن پاسخ می دهند، فهرست کنند.

خطرات ناشی از پل ها

با وجود تمام نکات مثبت پل های میان زنجیره ای NFT، مطمئناً آنها بدون داشتن سهمی از خطرات به وجود نمی آیند. تعامل با یک پل، خطر مواجه شدن با یک قرارداد هوشمند معیوب را به همراه دارد که می‌تواند منجر به از دست دادن سرمایه‌های کاربران شود. خطر دیگری که ممکن است با آن روبرو شوید حملات مخرب یا خطاهای کد است که می تواند بر عملکرد پل تأثیر منفی بگذارد. نه تنها پل، بلکه یک بلاک چین خاص نیز می تواند مورد حملات سایبری قرار گیرد، که یک خطر مالی اضافی برای کاربر است.

پل های مورد اعتماد دارای خطرات دیگری مانند خطر سانسور هستند که در آن اپراتورهای پل، به طور نظری می توانند شما را از انتقال وجوه با استفاده از این سرویس منع کنند. اپراتورها همچنین می توانند برای سرقت وجوه کاربران تبانی کنند. از آنجایی که مکانیسم های پل هنوز در حال توسعه هستند، این احتمال وجود دارد که تمام خطرات مرتبط با استفاده/عملکرد آنها هنوز کشف نشده باشد.

پل های میان زنجیره ای NFT چگونه کار می کنند؟

NFT ها با چالش هایی مشابه توکن های (تعویض پذیر) روبرو هستند: محصولات و موارد استفاده برای NFT ها در شبکه های مختلف وجود دارد. از نظر فنی، NFT Bridging اینگونه کار می کند: یک کاربر یک NFT را به قرارداد هوشمند شبکه A واریز می کند. NFT قفل می شود. پس از آن، کاربر باید از اوراکل ها امضا بگیرد تا تایید کنند که واریز در شبکه A انجام شده است. با این امضاها، کاربر می تواند همان قرارداد را در شبکه B برقرار کند که در آن یک NFT تکراری ضرب و برای کاربر ارسال می شود.

اگر کاربر می‌خواهد نسخه اصلی در شبکه A برگردد، کاربر باید NFT تکراری را به پل بفرستد (جایی که سوزانده می‌شود)، دوباره از اوراکل‌ها درخواست امضا برای تایید اینکه اتفاق افتاده است و سپس قرارداد را در شبکه A فراخوانی کند.