توضیحاتی پیرامون موجودی اعتبار

مانده اعتبار به وجوه حاصل از اجرای فروش کوتاه که به حساب مشتری واریز می شود ، شامل الزامات مارجین و وجوه موجود اشاره دارد. این مبلغ وامهای قرض گرفته شده ، معمولاً از بروکر است که پس از اجرای موفقیت آمیز دستور فروش کوتاه ، به حساب مارجین مشتری واریز می شود. مبلغ موجودی اعتبار شامل هر دو درآمد حاصل از فروش کوتاه خود و مبلغ مارجین مشخص شده ای است که مشتری تحت “مقررات T” باید واریز کند.

نکات کلیدی

• مانده اعتبار عبارت است از مبلغ وام قرض گرفته شده ، معمولاً از بروکر ، که پس از اجرای موفقیت آمیز دستور فروش کوتاه به حساب مارجین مشتری واریز می شود.
• یک حساب مارجین فقط با موقعیت های کوتاه مانده اعتبار را نشان می دهد.
• مبلغ موجودی اعتبار شامل هر دو درآمد حاصل از فروش کوتاه خود و مبلغ مارجین مشخص شده ای است که مشتری تحت “مقررات T” باید واریز کند.

درک موجودی اعتبار

دو نوع حساب سرمایه گذاری برای خرید و فروش دارایی های مالی وجود دارد – یک حساب نقدی و یک مارجین. حساب نقدی یک حساب ترید اساسی است که در آن یک سرمایه گذار فقط با موجودی نقدی موجود خود می تواند معاملات انجام دهد. اگر یک سرمایه گذار 500 دلار در حساب داشته باشد ، پس او فقط می تواند دارایی با ارزش 500 دلار ، با احتساب کارمزد – نه بیشتر ، نه چیزی کمتر – خریداریکند. حساب مارجین

به یک سرمایه گذار یا معامله گر اجازه می دهد برای خرید دارایی اضافی ، یا در صورت فروش کوتاه ، دارایی را برای فروش از بروکرقرض بگیرد. یک سرمایه گذار با 500 دلار مانده نقدی ممکن است بخواهد دارایی 800 دلار خریداری کند. در این حالت ، بروکر وی میتواند 300 دلار اضافی را از طریق یک حساب مارجین به او وام دهد.

در حالی که یک موقعیت مارجین بلند دارای مانده بدهی است ، حساب مارجین که فقط دارای موقعیت های کوتاه است تراز اعتباری رانشان می دهد. مانده اعتبار مجموع درآمد حاصل از فروش کوتاه و مقدار مارجین مورد نیاز تحت مقررات T است. در فروش کوتاه ، یکسرمایه گذار اساساً دارایی خود را از بروکر خود قرض می کند و سپس دارایی را در بازار آزاد می فروشد ، به امید خرید آنها.

از آنجا که دارایی فروخته شده قرض گرفته شده است ، وجوهی که از فروش فنی دریافت می شود متعلق به فروشنده کوتاه نیست. درآمد حاصل باید در حساب مارجین سرمایه گذار نگهداری شود تا نوعی اطمینان باشد که دارایی می تواند از بازار خریداری شود و به کارگزار بازگردد. در واقع ، وجوه قابل برداشت یا استفاده برای خرید دارایی های دیگر نیست. از آنجا که خطر از دست دادن فروش کوتاه زیاد است ، با توجه به اینکه قیمت هر دارایی می تواند به طور نامحدود افزایش یابد ، یک فروشنده کوتاه مدت موظف است وجوه اضافی را در حساب مارجین به عنوان بافر واریز کند ، در صورت افزایش دارایی تا حد ضرر، فروشنده برخی از کارگزاران شرط مارجین. در فروش کوتاه را 150٪ از ارزش فروش کوتاه می دانند. در حالی که 100٪ این مقدار از قبل از محل فروش کوتاه حاصل میشود ، 50٪ باقیمانده را باید دارنده حساب به عنوان مارجین در نظر بگیرد. شرط مارجین 150٪ موجودی اعتبار مورد نیاز برای فروش کوتاه دارایی است.