درباره ی Credit Easing

کاهش اعتبار یک گروه از ابزارهای پولی غیر متعارف است که توسط بانک های مرکزی مورد استفاده قرار می گیرد تا اعتبار و نقدینگی را به راحتی در زمان استرس مالی در دسترس قرار دهد. کاهش اعتبار اتفاق می افتد زمانی که بانک های مرکزی دارایی های خصوصی مانند اوراق قرضه شرکت ها را خریداری می کنند. کاهش اعتبار به منظور افزایش منابع موجود در موسسات مالی در طول زمان های استرس زا، افزایش یافته است. کلید های Takeaways Redity Easing یک ابزار سیاست پولی غیر متعارف است که به بانک های مرکزی اجازه می دهد تا دارایی های غیر خزانه را خریداری کنند. شبیه به کاهش کمی، کاهش اعتبار تا حدودی در این اعتبار کاهش می یابد، تمرکز بر کیفیت دارایی های بانک مرکزی برگزار می شود در حالی که QE به نظر می رسد به مقدار. کاهش اعتبار، اعتبار را توضیح می دهد، موجب گسترش بخش دارایی از ترازنامه فدرال رزرو میشود. این تمرکز بر دارایی ها، اعتبار را از سایر ابزارهای پولی غیر متعارف جدا می کند، هرچند تعدادی از این روش ها شامل گسترش ترازنامه بانک مرکزی، کاهش کمی تمرکز بر طرف مسئولیت بانک مرکزی ژاپن است.

در پاسخ به رکود بزرگ ، فدرال رزرو با خرید مبالغ زیادی از خزانه داری و اوراق بهادار با پشتوانه رهنی (MBS) درگیر کاهش اعتبار شد. با افزایش نقدینگی به بخش بانکی ، نرخ بهره کاهش یافت و پول برای موسسات ارزان شد. تسهیل اعتبار مقیاس بزرگ توسط بانک فدرال سرانجام فاجعه بانکی را متوقف کرد.

کاهش اعتبار همچنین تلاش می کند قیمت دارایی ها را تثبیت کند و نوسانات را کاهش دهد. هنگامی که فدرال رزرو تخفیف اعتبار خود را در طی بحران مالی آغاز کرد ، سقوط بازار سهام ثابت شد و نوسان قیمت کاهش یافت.

کاهش اعتبار در مقابل کاهش کمی

تخفیف کمی (QE) نوعی سیاست پولی نامتعارف است که در آن بانک مرکزی به منظور افزایش عرضه پول و تشویق وام و سرمایهگذاری ، اوراق بهادار بلند مدت را از بازار آزاد خریداری می کند. خرید این اوراق بهادار سرمایه جدیدی به اقتصاد اضافه می کند و همچنین با پیشنهاد قیمت اوراق بهادار با درآمد ثابت ، نرخ بهره را پایین می آورد. همچنین ترازنامه بانک مرکزی را گسترش می دهد.

تسهیل اعتبار اغلب به طور مترادف با تسهیل کمی استفاده می شود. با این حال ، بن برنانکه ، کارشناس مشهور سیاست های پولی ورئیس سابق فدرال رزرو ، تمایز شدیدی بین تسهیل کمی و تسهیل اعتبار قائل شده است: “تسهیل اعتبار” ، اظهار داشت ، “از یک لحاظ شبیه تسهیل کمی است: این شامل گسترش  ترازنامه بانک مرکزی می باشد. با این وجود ، در یک رژیم QE خالص ، تمرکز سیاست مقدار ذخایر بانکی است که بدهی های بانک مرکزی هستند ؛ ترکیب وام ها و اوراق بهادار در سمت دارایی ترازنامه بانک مرکزی است. “ برنانك همچنين اشاره كرد كه تسهيل اعتبار در “تركيب وام و اوراق بهادار” كه توسط بانك مركزي نگهداري مي شود ، تمركز دارد.

علی رغم این معناشناسی ، حتی برنانک نیز اذعان می کند که تفاوت در این دو رویکرد “هیچ اختلاف نظری را منعکس نمی کند“.  اقتصاددانان و رسانه ها تمایز این دو اصطلاح را تا حد زیادی نادیده گرفته اند و تلاش بانک مرکزی برای خرید دارایی و تراز کردن ترازنامه آن را به عنوان تخفیف کمی ، انجام می دهند.