درباره ی ترازنامه بانک فدرال رزرو

ترازنامه بانک فدرال یک صورت مالی است که هفته ای یک بار منتشر می شود و دارایی ها و بدهی های نگهداری شده توسط فدرال رزرو (بانک فدرال) را تجزیه می کند. این گزارش که به طور رسمی تحت عنوان “عوامل موثر بر تراز ذخیره” شناخته می شود ، اساساً عواملی را که هم بر تأمین و هم جذب وجوه فدرال رزرو تأثیر می گذارند ، بیان می کند و به روشن شدن روشهایی که بانک مرکزی برای تزریق پول نقد به اقتصاد استفاده می کند ، کمک می کند. 

نکات کلیدی

ترازنامه بانک فدرال یک گزارش هفتگی است که دارایی ها و بدهی های فدرال رزرو را فهرست می کند.

در این گزارش مشخص شده است که بانک فدرال هنگام اجرای سیاست های پولی خود ، برای گسترش یا انعقاد ترازنامه خود اقدام میکند.

از زمان بحران مالی 2007-2009 ، ترازنامه بانک فدرال منعکس کننده استفاده بانک فدرال از کاهش کمی (QE) برای پایین نگه داشتن نرخ بهره برای بانک ها و افزایش عرضه پول است.

درک ترازنامه Fed

بانک فدرال بانک مرکزی ایالات متحده است و برای تأمین ثبات و امنیت ساختارهای مالی و پولی کشور توسط کنگره در سال 1913 تاسیس شد .

ترازنامه بانک فدرال در بیشتر تاریخ خود ، موضوعی خواب آور بود.  گزارش ترازنامه هفتگی (یا H.4.1) که هر پنجشنبه منتشر می شود ،شامل مواردی است که ممکن است در نگاه اول برای اکثر ترازنامه های شرکت معمول باشد. این کلیه دارایی ها و بدهی ها را ذکر میکند ، و بیانیه تلفیقی از وضعیت 12 بانک فدرال رزرو منطقه ای ارائه می دهد.

دارایی های فدرال رزرو در درجه اول از اوراق بهادار دولتی و اعتباری است که به بانک های عضو و سایر موسسات مالی(FI) اعطا می کند. در عین حال ، بدهی های آن شامل سپرده هایی است که توسط بانک های عضو و خزانه داری و همچنین ارز ایالات متحده در صندوق فدرال نگهداری می شود.  در گردش – غیر از آنچه توسط خود فدرال رزرو برگزار می شود.

گزارش ترازنامه هفتگی به عنوان یک شاخص مالی و اقتصادی در طی بحران مالی از سال 2007 ، زمانی که فدرال رزرو سیاست کاهش کمی (QE) را آغاز کرد ، مهمتر شد. به طور خاص ، به تحلیلگران اجازه داد جزئیات مربوط به اجرای سیاست پولی انبساطی QE غیرمتعارف را که از آن زمان استفاده می شود ، مشاهده کنند.

ترازنامه و کاهش کمی Fed (QE)

QE یک سیاست پولی است که در آن یک بانک مرکزی مقادیر زیادی اوراق بهادار دولتی یا سایر اوراق بهادار را از بازار خریداری میکند تا عرضه پول را بیش از آنچه در غیر این صورت از طریق عملیات عادی بازار آزاد انجام می دهد ، افزایش دهد.

پیش از این ، بانک فدرال برای خرید (یا فروش) اوراق بهادار برای ذخیره (یا برداشت) ذخایر بانکی برای دستیابی به نرخ سود هدفمند در بازار بین بانکی یک شبه – نرخ وجوه بانک فدرال ، اقدام به خرید (یا فروش) آنها می کرد. با این حال ، تصور می شود که این نوع سیاست ها به طور ذاتی در دوره هایی که نرخ هدف فدرال رزرو در صفر یا نزدیک به آن است محدود است. در این موارد ، به جای هدفگذاری نرخ بهره ، بانک فدرال می تواند مقادیر خاصی از ذخایر را برای انتشار (و دارایی برای خرید) با هدف طغیان سیستم مالی با نقدینگی برای سهولت شرایط اعتباری ، صرف نظر از محدودیت صفر درصد پایین تر نرخ ها ، هدف قرار دهد.  .

در ابتدا استفاده از ترازنامه بانک فدرال از طریق QE تا حدودی بحث برانگیز بود. اگرچه این تلاش ها مسلماً به کاهش مسائل نقدینگی بانک در طول بحران مالی کمک می کند ، منتقدان ادعا می کنند که QE می تواند به طور گسترده عملکرد بازارهای مالی و تخصیص سرمایه گذاری واقعی در اقتصاد را تحریف کند و همچنین خطر قابل توجهی برای تورم طولانی مدت قیمت ایجاد کند.

این منتقدان تا حد زیادی توسط سیاستگذاران نادیده گرفته شده اند.  در حقیقت ، بانک فدرال چندین دور متوالی QE را درگیر کرده است ، و در نتیجه ترازنامه خود را طی سالهای پس از 2007 گسترش می دهد.

ملاحظات خاص

آنچه ترازنامه بانک فدرال را بسیار متفاوت از ترازنامه شرکت ها می کند ، توانایی فدرال رزرو در ایجاد پول جدید به دلخواه است.  بانک مرکزی می تواند با “چاپ” الکترونیکی پول و واریز آن به حساب ذخیره فروشندگان اولیه و وام گیرندگان از بانک فدرال ، بلافاصله ترازنامه خود را گسترش دهد.

در این روند ، بانک فدرال به طور همزمان از این پول برای خرید دارایی مانند اسکناس خزانه داری ایالات متحده (یادداشت های T) استفاده می کند. به همین ترتیب ، بانک مرکزی می تواند با فروش دارایی های خود ترازنامه خود را منعقد کند. این گسترش و انقباض سریع ترازنامه آن بخشی از سیاست پولی بانک فدرال است و می تواند تأثیرات عمیق و طولانی مدت بر اقتصاد داشته باشد.