مفهوم بلاک چین و بیت کوین و تفاوت آنها؟
میدانیم که دانستن اصطلاحات عمومی و تخصصی حوزه ارزهای دیجیتال، برای تازه‌واردان به این عرصه امری ضروریست. یکی از شایع‌ترین اشتباه تازه واردان به حوزه ارزهای دیجیتال، درک نادرست از بلاک چین، بیت کوین و تفاوت میان آن‌هاست.
برخی افراد به‌طور کلی هنگام صحبت از ارزهای دیجیتال، از بلاک چین نام می‌برند برخی دیگر هم هنگامی که می‌خواهند درباره فناوری بلاک چین صحبت کنند به بیت کوین اشاره می‌کنند. باتوجه به اینکه، هر دو این واژه ها به مفاهیم متفاوت اما مرتبطی اشاره می‌کنند این دو واژه را نمی‌توان به‌جای هم به کار برد ودرک تفاوت این دو مفهوم برای افراد تازه‌کار بسیار مهم است.
یک مقایسه ساده بین بیت کوین و بلاک چین:
بلاک چین یک فناوری برای ذخیره همیشگی اطلاعات است که اولین بار در بیت کوین مورد استفاده قرار گرفت و شبکه بیت کوین از آن استفاده می‌کند تا به هدف اصلی خود یعنی تمرکززدایی برسد.
در واقع ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین از بلاک چین برای تأیید تراکنش‌ها به‌صورت غیرمتمرکز استفاده می‌کنند.
برای درک بهتر تفاوت بیت کوین و بلاک چین، از یک شبیه سازی ساده استفاده کنیم. لازم نیست موضوع را پیچیده کنیم؛ همه شما هر روزاز اینترنت استفاده می‌کنید و درباره آن دانش نسبی دارید؛ پس از اینترنت شروع می‌کنیم:
- اینترنت، فناوری ویژه‌ای برای اشتراک‌گذاری اطلاعات است.
- موتورهای جستجو یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین راه‌های استفاده از فناوری اینترنت به شمار می‌روند.
- وبسایت گوگل، یکی از معروف‌ترین و قدیمی‌ترین موتورهای جستجو است.
به همین ترتیب:
- بلاک چین فناوری ویژه‌ای است که برای ثبت اطلاعات به‌صورت غیرمتمرکز به کار گرفته می‌شود.
- ارزهای دیجیتال یکی از محبوب‌ترین و شناخته‌شده‌ترین راه‌های استفاده از فناوری بلاک چین به شمار می‌روند.
- بیت کوین به‌نوبه خود، اولین و شناخته‌شده‌ترین نمونه یک ارز دیجیتال است.
با این مثال درک تفاوت این دو واژه ساده تر شد.در واقع درست است که امروزه بسیاری از کاربران اینترنت تمام نیازهای اینترنتی خود را از طریق گوگل برآورده می‌کنند؛ اما هیچ‌گاه گوگل را با اینترنت اشتباه نمی‌گیریم و آنها را به‌جای یکدیگر به کار نمی‌بریم. بنابراین اگرچه بیت کوین هم اولین و پرطرفدارترین نمونه کاربردی فناوری بلاک چین است، اما نباید این دو را با هم اشتباه گرفت.
مفهوم کلی بلاک چین
بلاک چین یک دفتر کل دیجیتال است که نسخه الکترونیکی یک دفتر کل کاغذی محسوب می‌شود و وظیفه ثبت فهرستی از تراکنش‌ها را برعهده دارد. اغلب بلاک چین‌ها به‌عنوان یک دفترکل دیجیتالی توزیع‌شده و غیرمتمرکز طراحی شده‌اند. به بیانی ساده، برای درک بهتر این مفهوم لازم است ابتدا با مفاهیم «دفترکل»، «غیرمتمرکز» و «توزیع‌شده» بیشتر آشنا شویم
دفترکل
اگر تا‌کنون دفترهای ثبت حسابداری را از نزدیک دیده باشید، به‌خوبی با مفهوم دفترکل آشنا هستید. دفترکل حسابداری، دفتری است که تمامی معاملات یک شرکت یا نهاد اقتصادی، به همراه حساب‌های بدهکار و بستانکار در آن ثبت و ذخیره می‌شود. اما ویژگی خاصی که دفترکل را از دفترهای یادداشت معمولی متمایز می‌کند، ارتباط خاص صفحات آن با یکدیگر است.
حال وقتی از بلاک چین به‌عنوان یک دفترکل صحبت می‌کنیم، منظورمان یک پایگاه داده دیجیتالی برای ثبت و ذخیره اطلاعات، به‌صورت دائمی و تغییرناپذیر است. به بیان دقیق‌تر، بلاک چین یک زنجیره خطی شامل چندین بلاک است که از طریق روش‌های رمزنگاری به یکدیگر متصل و ایمن می‌شوند. می‌توان هر بلاک را در بلاک چین مانند یک صفحه از دفترکل در نظر گرفت. رمزنگاری بلاک‌ها نیز شبیه به همان مکانیسمی است که صفحات یک دفترکل را به یکدیگر مرتبط و متصل می‌کند. البته روش‌های رمزنگاری در بلاک چین، بسیار پیچیده‌تر و امن‌تر از دفترکل‌های سنتی هستند.
غیرمتمرکز بودن
واژه غیرمتمرکز به نحوه مدیریت دفترکل اشاره دارد. برای درک تفاوت میان بلاک چین و دفترکل‌های سنتی و متمرکز، اَشکال مرسوم دفترکل‌های متمرکز نظیر سوابق عمومی فروش مسکن، سوابق یک بانک از برداشت پول از خودپرداز و فهرست موارد فروش فروشگاه ای‌بی (eBay) را در نظر بگیرید. در هر کدام از این موارد، یک سازمان دفترکل را کنترل می‌کند؛ یک سازمان دولتی، یک بانک یا یک فروشگاه مانند ebay
مشکل دفترکل‌های متمرکز آن است که قابل‌تغییر هستند و یک نهاد مرکزی به‌راحتی می‌تواند آنها را دستکاری کند؛ زیرا قدرت تصمیم‌گیری برای شبکه و تمامی اطلاعات ثبت‌شده در آن، در انحصار یک نهاد خاص است. در مقابل، دفترکل غیرمتمرکز (که فناوری بلاک چین هم نوع خاصی از آن محسوب می‌شود)، غیرقابل‌دستکاری و تغییرناپذیر است؛ زیرا در این سیستم، قدرت تصمیم‌گیری در اختیار تمام اعضای شبکه است (و نه یک شخص یا نهاد خاص)؛ بنابراین هیچ قدرت مرکزی در آن وجود نخواهد داشت.
توزیع‌شدگی
توزیع‌شدگی، مفهومی است که ساختار یک دفترکل را توصیف می‌کند. در سیستم‌های توزیع‌شده، به‌جای ذخیره اطلاعات بر روی یک سرور یا یک پایگاه داده خاص، این اطلاعات در میان تمام اعضای مشارکت‌کننده در شبکه منتشر می‌شود. در مثال‌های قبل (دفترکل‌های سنتی)، تنها یک نسخه اصلی از دفترکل وجود دارد که در اختیار یک سازمان دولتی، بانک و یا یک فروشگاه خاص است. سایر نسخه‌های دفترکل، صرفاً نسخه پشتیبان به‌حساب می‌آید که هیچ رسمیتی ندارد.
در مقابل، فناوری بلاک چین به‌صورت یک دفترکل توزیع‌شده عمل می‌کند؛ به این معنی که هیچ نسخه واحدی از دفترکل وجود ندارد و هر کاربری که تصمیم به عضویت و مشارکت در فرایند نگهداری و حفظ شبکه بلاک چین بگیرد، یک نسخه الکترونیکی از داده‌های بلاک چین را که به‌طور مرتب با آخرین تراکنش‌ها به‌روز می‌شود، به‌همراه سایر کاربران و به‌صورت هم‌زمان در اختیار خواهد داشت. در چنین شرایطی، حتی با هک کردن یا از کار انداختن یکی از پایگاه‌های داده نیز نمی‌توان اطلاعات ذخیره‌شده بر روی بلاک چین را تغییر داده و یا حذف کرد.
شبکه‌های بلاک چینی، دفترکل‌های توزیع‌شده و غیرمتمرکزی هستند که امنیت آنها با استفاده از فناوری رمزنگاری و از طریق مشارکت جمعی بسیاری از کاربران که در سراسر جهان پراکنده هستند، حفظ می‌شود. این کاربران با عنوان )نودهای شبکه( (Nodes) نیز شناخته می‌شوند که در فرایند تأیید و اعتبارسنجی معاملات مشارکت می‌کنند.
بلاک چین در حوزه ارزهای دیجیتال، مسئولیت حفظ و حراست از یک بایگانی دائمی از کلیه تراکنش‌های تأییدشده را برعهده دارد.
نحوه کارکرد بلاک چین
بلاک چین،زنجیره‌ای از بلاک‌های به‌هم‌پیوسته که شامل داده‌ها و اسناد هستند. به‌بیان خیلی ساده، یک بلاک در بلاک چین، درست مانند یک فهرست خرید چاپ‌شده روی کاغذ ،بسته‌ای از داده‌هاست که فهرستی از اطلاعات تراکنش‌های اخیر را (در کنار برخی موارد دیگر) در بر می‌گیرد.
یک ویژگی بلاک چین غیرقابل تغییر بودن بلاک ها است. همان‌‌طور که بلاک‌های جدید به بلاک چین اضافه می‌شوند، سابقه‌ای پیوسته از بلاک‌های به‌هم‌مرتبط تشکیل می‌شود .یکی از مهم‌ترین دلایل مقاومت بلاک چین در برابر تغییر، حذف یا اصلاح داده‌های ثبت‌شده، این است که بلاک‌ها با استفاده از یک مکانیسم رمزنگاری به یکدیگر مرتبط و ایمن می‌شوند. به این معنی که از داده‌های موجود در هر بلاک، یک خروجی رمزنگاری‌شده تولید و در بلاک بعد ذخیره می‌شود (چیزی شبیه به همان مکانیسم مورداستفاده در دفترکل‌های حسابداری).
عملکرد بلاک چین
با اضافه شدن هر بلاک جدید به بلاک چین، تغییر داده‌های ثبت‌شده در بلاک‌های قبلی بسیار سخت و هزینه‌بر خواهد شد.
بر‌اساس سازوکار رمزنگاری، هر بلاک جدید به بلاک‌قبلی خود مرتبط می‌شود زیرا خروجی رمزنگاری‌شده بلاک قبلی، در این بلاک ثبت شده است. زیبایی این چینش در آن است که با اضافه‌شدن هر بلاک جدید به بلاک چین، تغییر داده‌های آن عملاً غیرممکن می‌شود، زیرا بلاک‌ها با رمزنگاری ایمن می‌شوند و شکستن رمزنگاری و قوانین بسیار پرهزینه و دشوار است.
پس به‌طور خلاصه، یک بلاک چین، زنجیره‌ای از بلاک‌های داده به‌هم‌پیوسته است که به‌ترتیب زمانی سازمان‌دهی شده و با اثبات رمزنگاری ایمن می‌شوند.
مفهوم کلی ارزهای دیجیتال
هریک از ارزهای دیجیتال برای کاربرد خاصی ایجاد شده‌اند و هریک قوانین و مدل اقتصادی خاص خود را دارند.به‌زبان ساده، ارز دیجیتال یک شکل دیجیتالی از پول است که به‌عنوان ابزار معامله در یک شبکه توزیع‌شده از کاربران استفاده می‌شود. برخلاف سیستم‌های بانکداری سنتی، این معاملات از طریق یک دفتر کل دیجیتال عمومی (بلاک چین) رصد شده و به‌طور مستقیم (بی‌واسطه) میان کاربران انجام می‌گیرد.
واژه «کریپتو» در عبارت «کریپتوکارنسی (Cryptocurrency)» به روش‌های رمزنگاری اشاره دارد که جهت تأمین امنیت سیستم اقتصادی ارزهای دیجیتال به کار می‌روند. این الگوریتم‌ها برای کنترل سرعت اعتبارسنجی تراکنش‌ها و نرخ عرضه کوین‌ها در شبکه، مورداستفاده قرار می‌گیرند.
بیت کوین چیست؟
بیت کوین اولین و طبیعتاً معروف‌ترین ارز دیجیتال است که در سال ۲۰۰۹، توسعه‌دهنده‌ای با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو آن را به دنیا معرفی کرد.
هدف بیتکوین چیست؟
هدف اصلی از ساخت بیت کوین، ایجاد یک سیستم پرداخت الکترونیکی غیرمتمرکز و مستقل بود که امنیت آن با استفاده از راهکارهای ریاضی و روش‌های رمزنگاری برقرار می‌شد.
اگرچه بیت کوین شناخته‌شده‌ترین ارز دیجیتال به‌شمار می‌آید، اما تنها ارز دیجیتال دراین حوزه نیست. امروزه ارزهای دیجیتال دیگری هم وجود دارند که هر کدام دارای ویژگی‌ها و قوانین خاص خودشان هستند. علاوه بر این باید بدانیم که همه ارزهای دیجیتال، بلاکچین اختصاصی ندارند. برخی از آنها بر روی بلاک چین‌های موجود ایجاد شده‌اند و برخی دیگر بلاک چین اختصاصی خود را دارند.
بیت کوین همانند اغلب ارزهای دیجیتال، عرضه محدودی دارد. به این معنی که پس از رسیدن به حداکثر میزان عرضه، سیستم هیچ بیت کوین دیگری ایجاد نخواهد کرد. حداکثر میزان عرضه بیت کوین، ۲۱ میلیون واحد است که این عدد در ارزهای دیجیتال مختلف، متفاوت است. معمولاً تعداد کل واحدهای یک ارز دیجیتال جزو اطلاعات اولیه‌ای است که در مراحل توسعه آن منتشر می‌شود.
سخن آخر:
بنا بر توضیحات ارائه شده بلاک چین یک فناوری برای ثبت اطلاعات بدون امکان تغییر و دستکاری است و برای اولین بار در بیت کوین مورد استفاده قرار گرفت. ارزهای دیجیتال از بلاک چین استفاده می‌کنند تا بتوانند بدون نیاز به واسطه و سازمان مرکزی، امنیت و صحت تراکنش‌های شبکه را تضمین کنند. این فناوری می‌تواند در حوزه‌های دیگری هم مورد استفاده قرار بگیرد.
دیدگاهتان را بنویسید