آشنایی با آدرس های مخفی در تکنولوژی بلاک چین

اگر بخواهیم به صورت خلاصه توضیح دهیم آدرس های مخفی (Stealth Addresses) به شیوه‌ای گفته می شود که به منظور به وجود آمدن امنیت بیشتر در زمان ارسال تراکنش در یک شبکه بلاک چین صورت می گیرد . در این صورت فرستنده باید یک آدرس تصادفی و یک بار مصرف را برای تراکنش مورد نظر به وجود آورد . زمانی که تراکنش های بسیاری اقدام به ارسال وجوه به یک آدرس مخفی می کنند ، به جای ظاهر شدن این تراکنش ها به عنوان پرداختی های گوناگون بر روی بلاک چین ، چیزی که به ثبت خواهد رسید ، در حقیقت پرداخت های خروجی گوناگون به آدرس های متفاوت می باشد .

شاید اول این جملات اندکی غیرقابل درک و گیج کننده به نظر برسد ، ولی این کار موجب می گردد که مرتبط نمودن تراکنش ها به آدرس عمومی فرد گیرنده و یا آدرس یک بار مصرف او امکان‌پذیر نشود . مالک آدرس مخفی این امکان را دارد تا کلید رویت خصوصی تراکنش ها را برای مشاهده‌ی تمامی تراکنش های ورودی استفاده کند .

مثلا در صورتی که وبسایتی تصمیم داشته باشد کمکهای مالی که به شکل ارز دیجیتال می گیرد را در دید عموم نگذارد ، این امکان را دارد که اقدام به انتشار  یک آدرس مخفی به جای یک آدرس عمومی کند . با انجام این کار ، برای هر کمک جدید نیاز است که یک آدرس یک بار مصرف به وجود آید و این موضوع موجب غیرممکن شدن ردیابی تراکنش ها می گردد .

آدرس های مخفی دارای چه عیوبی هستند؟

با وجود ناشناسی بیشتری که به وسیله‌ی آدرس های مخفی ایجاد می شود ، این آدرس ها دارای عیوبی نیز هستند که می توان به ، به کارگیری نادرست از آدرس های مخفی و اکتشاف موجودی اشاره کرد .

به‌ کارگیری نادرست آدرس های مخفی

آدرس های مخفی همچون شمشیری دو لبه عمل می کنند . از یک سو ، شیوه‌ای است که برای افزودن امنیت برای کاربران واقعی بسیار قدرتمند است و از سوی دیگر ، شیوه‌ای پرقدرت به منظور افزایش امنیت در برابر کاربران بدکار ایجاد می کند . در صورت مشخص بودن آدرس عمومی کاربری که در حال انجام فعالیت بدکارانه است می توان سریعا اقدام به پیگیری تراکنش ها بر روی بلاک چین نمود . ولی در صورت به کارگیری آدرس مخفی به جای آدرس عمومی توسط این کاربر بدکار ، ردیابی کردن آن بسیار سخت خواهد شد . در کل اینگونه می توان گفت این موضوع موجب راحت تر شدن کار کاربرانی می شود که در حال انجام فعالیت های خرابکارانه به وسیله‌ی آدرس مخفی می باشند .

اکتشاف موجودی

این موضوع بیانگر این است که به چه صورت یک پروتکل که مبتنی بر بلاک چین است آدرس های مخفی را اعمال می کند و قدرت تشخیص این را دارد که تراکنش صورت گرفته یا خیر و برای کدام کاربر می باشد . با اشاره بر مثال بیان شده ، در صورتی که همان وبسایت کمک های بسیاری را با آدرس به وجود آمده‌ی  خود دریافت نماید ، از نظر فنی ، کشف کردن این تراکنش ها و متعلق دانستن آن به کاربری خاص کمی چالشی خواهد بود .

جمع بندی

هم‌اکنون این روش در شبکه هایی همچون مونرو اجرایی می گردد و به طور تقریبی می توان گفت که ردیابی کردن تراکنش ها روی مونرو ، کاری است که امکان پذیر نمی باشد . آدرس های مخفی ابزار بسیار پرقدرتی محسوب می شوند ؛ چراکه موجب فراهم آوردن لایه ای اضافی از ناشناسی می گردند . این آدرس ها سبب محافظت کاربران می شوند تا میزان موجودی حسابشان که بر روی بلاک چین قرار دارد عمومی نشود و با به وجود آمدن آدرس های یک بار مصرف اینکار صورت می گیرد . با به کارگیری کلید رویت شخصی ، دارندگان آدرس های مخفی این امکان را دارند تا تمامی تراکنش های ورودی را ببینند . این لایه امنیتی اضافی هم منفعت کاربران خوش نیت را در پی دارد و هم منفعت کاربران بدکار . همچنین در اعمال نمودن این آدرس‌ها یکسری مشکلات فنی موجود است که همانند چالش اکتشاف است که پیش تر ذکر شد .

منبع : mycryptopedia