نکاتی از مدیریت کیم وو چونگ(موسس دوو)
گاهی تصور می‌کنیم مشکلات و چالش‌های فعالیت و کسب و کار در کشور ایران، با بقیه کشور‌ها متفاوت است.به عنوان مثال، تصور می‌کنیم برای بهبود شرایط و حل این مشکلات، مجبوریم روش‌های بسیار خاص و مسیر‌های کاملا ناشناخته‌ای را دنبال کنیم. در صورتی که شیوه‌های موفقیت و پشت سر گذاشتن مراحل پیشرفت در نقاط مختلف کره زمین، اصول تقریبا یکسان و قابل برنامه ریزی دارد.
یکی از بهترین سرمشق‌ها برای طی کردن مسیر بهبود فعالیت اقتصادی نیز مسلما استفاده از تجربه بزرگان و افراد موفق است.
در این خصوص در بین افراد موفق دنیا، یکی از معروف ترین چهره‌های جهانی کسب و کار، کیم وو چونگ بوده که کارخانه عظیم دوو بعنوان مهم ترین یادگار او به شمار می‌رود. نام شرکت دوو، با نام کیم وو چونگ زاده شده و رشد کرده است.
میدانیم که افراد موفق هم ممکن است در اوج شکست بخورند و شرکت دوو هم ازیت قاعده مستثنی نبود.
در واقع این نهاد عظیم اقتصادی که گروهی از موسسات صنعتی و تجاری بزرگ را در بر می‌گرفت، به دنبال رکود اقتصادی شدید آسیا در انتهای قرن بیستم، توسط دولت کره جنوبی منحل شد.
نکته عجیب و جالب توجه دیگر این است که شرکت دوو قبل از انحلال، در اوج فعالیات خود بوده و به عنوان یکی از غول‌های صنعت و اقتصاد آسیا و دنیا، حتی از سامسونگ و ال جی نیز رتبه بالاتری داشته است.
با تمام این اوصاف، ورشکستگی و انحلال شرکت دوو، نمی تواند تجربه‌های بی نظیر و رمز موفقیت کیم وو چونگ در دوران اوج تلاش و مدیریتش را کتمان کند.
به این نکته توجه گنید که، الگو گرفتن از مسیر افراد بزرگ نباید فقط به بخش موفقیتشان محدود شود و شکست‌ها و ناکامی‌ها نیز درس‌های آموزنده زیادی برای علاقه مندان به دنبال دارند.
چگیده ای از زندگی نامه او:
کیم وو چونگ پسر یکی از استانداران کره جنوبی بود که در سال 1967، شرکت دوو را تاسیس کرد که البته حوزه فعالیت اولیه‌اش در زمینه پوشاک و نساجی بود که آن زمان حاشیه سود خوبی به دنبال داشت.
سال‌های ابتدایی کار شرکت دوو مصادف بود با آغاز دوره برنامه‌ها و سیاست‌های توسعه اقتصادی در کشور کره؛ در نتیجه شرکت‌های صنعتی و اقتصادی در این مدت به خوبی مورد حمایت دولت قرار گرفتند.
علاوه بر تلاش و هوشمندی و تعهد مدیران و کارکنان شرکت دوو، وام‌های کم بهره و ضمانت‌های قوی دولتی نیز باعث شد تا بتواند در فاصله کمتر از بیست سال، تبدیل به دوو موتورز و سپس یک شرکت بزرگ خودروسازی در سطح جهانی شود.
گذشته از آن در دهه 1990 میلادی که مصادف با اوج فعالیت گروه شرکت‌های دوو بود. این مجموعه در بسیاری از حوزه‌های صنعت و اقتصاد از جمله ماشین آلات سبک، سنگین و نیمه سنگین، صنایع نظامی، کشتی سازی، هوایی، نساجی، هتل داری، مخابرات، بورس و … وارد شد.
با وجود این دوران درخشان، بحران اقتصادی آسیا به سرعت آثار خود را بر شرکت‌های بزرگ نشان داد. البته تنها دلیل برای افول نسبتا تلخ آن مجموعه عظیم، دوران بحران اقتصادی نبود، بلکه انبوه سرمایه گذاری‌ها در کشور‌های دیگر با خسارت‌های ناشی از آن‌ها، دوو را با چالش‌های فراوان مواجه کرد.
بدهی شرکت دوو به میزان 3.1 میلیارد دلار رسید که نهایتا منجر به ورشکستگی آن شد.
همان طور که قبلا اشاره شد، ناکامی و مشکلات کیم وو چونگ در انتهای داستان باور نکردنی شرکت دوو، نباید باعث شود تا از تجربیات و درس‌های آموزنده این مدیر بزرگ غافل شویم. بخش قابل توجهی از این نکات در همان کتابی که معرفی شد، یعنی «سنگفرش هر خیابان از طلاست» آورده شده است.
نکاتی کلیدی از مدیریت کیم وو چونگ
از جمله نکات کلیدی جالب توجه در سبک مدیریت کیم وو چونگ، استفاده بهینه از ساعات ابتدای روز است. جلسات مهم این شرکت با حضور مدیران رده بالا، معمولا به همراه صرف صبحانه و قبل از شروع ساعت اداری بوده است.
به این ترتیب که مدیران شرکت دوو تا جای ممکن از حضور در جلسات در ساعات کار اجتناب می‌کردند و همین ترفند باعث چند نتیجه مطلوب می‌شود.
قبل از همه، تصمیمات و بررسی‌های مهم در زمانی که مغز و بدن هنوز درگیر فعالیت‌های روزمره و خستگی ناشی از کار نشدند، انجام می‌گردد. از طرف دیگر، مدیران در زمان حضور کارگران و کارمندان خود تا اتمام ساعت کار، در دسترس هستند و هر زمان مشکل یا سوالی پیش بیاید، می‌توانند در کوتاه ترین زمان برای حل آن اقدام کنند.
این نکته باعث می‌شود کارگران، تکنیسین‌ها و مدیران میانی، در صورتی که ارتباط و تبادل نظر بی واسطه و آسان تری با مدیران ارشد داشته باشند، انگیزه بیشتری برای انجام امور محوله دارند و در صورتی که اشتباهی در کار خود داشته باشند، به سرعت از آن مطلع می‌شوند و اصلاحش می‌کنند.
یکی دیگر از دروس مهم کیم وو چونگ به خوانندگان کتابش، توجه به امکانات و مسیر‌های بدست آوردن یک هدف است. بسیاری از ما زمانی که قصد رسیدن به مقصد خاصی را داریم، ابتدا فهرست بلندی از موانع و مشکلات مسیر را در نظر می‌آوریم تا ببینیم برای رفع هر کدام چه کنیم.
به احتمال زیاد با این رویکرد، صف طولانی «نمی شود»ها بالاخره فرد را خسته می‌کنند. در صورتی که روش پیشنهادی کیم وو چونگ برای رسیدن به نقاط هدف، تمرکزش روی راه‌های ممکن است، حتی اگر تعداد آن‌ها به نسبت موانع، بسیار کمتر باشد.به این ترتیب، با یک نگاه واقع بینانه و در عین حال سنجیده، می‌توان مراحل مختلف نیل به اهداف را با صبوری و امیدواری طی کرد.
دیدگاهتان را بنویسید